30 november 2014

We zitten aan het strand. De zon komt op en ineens staat alles in een ander licht. 
'Een nieuwe morgen, alles is mogelijk,' zeg ik blij. Het is de nacht die de dag laat stralen. Dan spring ik overeind omdat ik een prachtige schelp zie. Ik zet de schelp tegen mijn oor en luister. Mijn Egyptische duikvriend vraagt lachend wat ik hoor. 
'Het lied van zeemeerminnen,' en ik laat hem luisteren.
'You live in a fairytale world,' zegt de Française die we eerder deze week hebben ontmoet. 
Even ben ik uit het veld geslagen. Wat bedoelt ze precies? Is dit een compliment of juist niet? Ook mijn Egyptische vrienden wachten geamuseerd op wat komen gaat.

'Je leeft zo'n bijzonder leven. Je werkt in een sprookjeskasteel en woont in de fantasiewereld van kinderboeken. Je maakt prachtige reizen, de mooiste foto’s en hebt altijd verhalen te vertellen over jouw fairytale world.' 
Weer die mooie woorden: fairytale world. 
Vaak zijn we in onze gedachten ergens anders dan waar we ons werkelijk bevinden. Ergens waar het mooier is en beter. En zelfs als we dan eindelijk op zo'n mooiere plaats zijn, vergeten veel mensen te genieten en werkelijk aanwezig te zijn. Steeds vaker lukt het me de schoonheid van de plek of het moment waar ik me bevind te zien, ook al is dat moment niet perfect. Want het leven hoeft niet perfect te zijn om geweldig te zijn!

Als ze dat bedoelt, heeft de Française gelijk: ik leef een sprookje. Ik dwaal door magische wouden, bezoek spiegelwerelden diep onder water en vlieg met draken. Maar dat sprookje is me niet komen aanwaaien. Het is een sprookje dat ik voor mijzelf heb gecreëerd. Geluk is een levenshouding. Het maakt niet uit waar je naar kijkt, het gaat erom wat je ziet. Met veel verbeeldingskracht, vrolijkheid en genieten is het leven simpelweg een stuk leuker. Natuurlijk heb ik net als iedereen grotere en kleinere drama’s in mijn leven. Maar je kunt altijd zelf je houding bepalen. Geluk is oog hebben voor de magische momenten die elke dag in zich heeft. En heel bewust plaats ik mijn eigen geluk en míjn leven leven boven aan mijn prioriteitenlijstje in plaats van me te laten regeren door de waan van de dag of de verwachtingen van anderen.

Magnouna (Knettergek)

En dus zit ik aan het strand van een magisch blauwe zee en probeer dit uit te leggen aan de Française en mijn Egyptische duikvrienden. Over geluksmomenten ervaren, maar ook bewust creëren. En hoe die momenten onvergetelijke herinneringen worden, die veranderen in verhalen die erom vragen verteld en gedeeld te worden. Hoe je die geluksmomenten en verhalen kunt koesteren en herbeleven. En terwijl ik praat klinkt de zee op de achtergrond als de soundtrack van mijn herinneringen. Dan zegt de Française zachtjes dat het leven zo’n sterke stroming heeft en dat die je soms zo maar mee voert. Naar een plek waar je eigenlijk niet wilt zijn. Natuurlijk herken ik dat. Maar als je stopt met zwemmen en je mee laat voeren door de stroming kom je soms -totaal onverwacht- op de prachtigste plekken. Dankzij een onverwacht sterke stroming ben ik nu hier op dit prachtige strand aan de Rode Zee. En natuurlijk is de zee soms grillig en woest, maar ik laat de golven mijn dromen niet wegspoelen. Ik hou ze stevig vast. 'Hoe dan?' vraagt de Française.

Ik sta op en doe wat zand met kleine schelpjes in een boterhammenzakje dat ik speciaal daarvoor van huis heb meegenomen. Mijn duikvriend ziet het hoofdschuddend aan. Hij begrijpt nog steeds niets van mijn passie voor schelpen en andere vondsten. 
‘You are like a child,’ zegt hij zoals altijd als ik iets moois vind en daar heel blij van word. 
En ik geef zoals altijd hetzelfde Peter Pan-antwoord: ‘The moment you doubt wether you can fly, you cease forever to be able to do it.’ 
De Française kijkt naar mijn zakje zand. ‘Wat ga je daar mee doen?’ 
'Dit zand doe ik thuis in een klein glazen flesje. Dan heb ik mijn eigen beach in a bottle,' antwoord ik. 'En als ik het flesje open, hoor de golven van de zee en denk ik aan jullie en aan dit moment.’ 
'Dat bedoel ik nu,' lacht de Française. ‘You live in a fairytale world.' 
'Magnouna', is de enige reactie van mijn Egyptische vriend.