15 juni 2015

Soms voelt het goed alles even achter me te laten en me onder te dompelen in een compleet andere wereld. Ik hoef er niet eens écht voor op reis: de wereld van een echt goed boek is genoeg. Of lekker een stuk nieuwe natuur in eigen land ontdekken. Ook foto's van eerder gemaakte reizen nemen me mee terug in tijd en ruimte. Soms duik ik letterlijk onder in de eindeloos blauwe Rode Zee. De meest magische wereld die ik soms betreed is de dolfijnen droomtijd.

Ik heb al vaak met dolfijnen gezwommen, maar het blijft een onvoorstelbaar gevoel als je hun vinnen boven het wateroppervlak ziet verschijnen. Als je je langzaam en geluidloos in het water laat zakken. Hun clicks hoort en in de groep wordt opgenomen. Als er uitnodigen komen om mee te spelen. Als je soms zelfs een speeltje in de vorm van plastic of een blad krijgt aan gereikt. Als er een dolfijn naast je komt zwemmen, oogcontact maakt en diep in je ziel kijkt. Telkens als ik met dolfijnen zwem, wordt er iets in gang gezet. Veranderingen in mijzelf en in mijn omgeving. Spontane ontmoetingen ontstaan, met mens en dier.

Ontmoetingen

Ook deze week staat in het teken van bijzondere, spontane ontmoetingen. Ik duik met Ezz, Sameh en Hossam. Ik kite met Ahmed. En Abdo brengt me op een woeste zee naar het magische dolfijnenrif waar het onwerkelijk rustig is. Ik geloof mijn ogen niet: geen boten, geen mensen, alleen de dolfijnen en ik.

Elke dag toont de onderwaterwereld iets meer van zijn wonderen. Ik dans niet alleen met dolfijnen, ik duik ook met haaien en Napoleon-vissen die groter zijn dan ik. Elke dag ontmoet ik schildpadden en inktvissen. Ik zie vechtende murenen en een spotted eagle ray zwemt ontspannen voorbij. Een reuzenmanta zwemt recht op mij en Hossam af. Het voelt alsof een enorm ruimteschip in aantocht is.

Maar dan, na een laatste prachtige zonsopkomst in Egypte is het tijd om weer terug te keren naar de werkelijkheid. Het gewone leven wacht.