3 december 2015

Op mijn vorige blog kreeg ik veel reacties. Vrienden en bekenden waren verontwaardigd: krijg je echt hatemail? Omdat je een reisblog schrijft? Je zou inderdaad verwachten dat in een turbulente tijd als de onze mensen belangrijkere dingen hebben om zich druk over te maken. Toch heb ik gemerkt dat als je een persoonlijk blog bijhoudt mensen al snel een mening over jou en jouw leven hebben.

Soms is dat leuk en krijg ik een berichtje van iemand die ik enkel via wederzijdse vrienden ken. 'Ik vind je blogs zo inspirerend. Zullen we een keer voor een wandeling afspreken?' En dan blijkt dat je daar leuke nieuwe vrienden aan over houdt. Maar je ontkomt natuurlijk ook niet aan oordelen. 'Jij reis alleen maar. Werk je ook?' Of 'Jouw leven is ook wel erg makkelijk, zo zonder echte problemen.' Je moest eens weten, denk ik terwijl ik een enorme lekkage in huis aan het opdweilen ben. Op datzelfde moment hoor ik de oude kat met kattenbak en al omvallen, terwijl ik net klaar ben met stofzuigen. Naast echte problemen heb ik ook nog veel gedoe, lach ik maar om mezelf.

Haters

Ik weiger mij te verdedigen door te roepen hard en hoeveel uur ik wel niet werk. Dat ik naast mijn drukke baan, kinderboeken schrijf, museale projecten doe en dat ook blogs en foto's niet vanzelf ontstaan. Dat alles voortkomt uit hard werken en kiezen waar je energie in steekt. En weiger al helemaal te gaan uitleggen hoeveel problemen uit de echte wereld ik wel niet heb. Dat gaat al die wildvreemden die hun mening toch al klaar hebben, helemaal niets aan.

Ik schrijf mijn blogs vooral voor mezelf. Om momenten vast te leggen, om herinneringen te koesteren. Een bekende travelblogger zei me al eens: als je echt wat te zeggen hebt, zal je vroeg of later met haters te maken krijgen. Dat zal wel los lopen, dacht ik toen. Ik woon tenslotte in nuchter Nederland en niet in Amerika. Daar vergiste ik mij in. Ook in Nederland hebben mensen altijd een mening over je omdat je stukjes schrijft. Soms positief, soms negatief. En ondanks dat ik me daar niets van aantrek, word ik er toch telkens mee geconfronteerd als ik mijn mailbox of facebookpagina open. Dat blijft me verbazen: als je een hekel hebt aan mijn blogjes, lees je ze toch gewoon niet, zou ik denken? Een vriend stuurde me naar aanleiding van mijn vorige blog deze tekst toe: 'People will always talk, so let's give them something to talk about'. 
Zo is het maar net,’ dacht ik. Gelukkig ben ik te druk met mijn eigen leven leven, om bezig te zijn met de levens van anderen en wat zij over mij denken. Dat scheelt heel veel tijd en energie die ik liever besteed aan dingen doen waar ik van hou. Mooie foto’s maken. En stukjes schrijven bijvoorbeeld.