4 november 2012

Tijdens mijn reis door Uganda zag ik prachtige kroonkraanvogels. Omdat ik helemaal was gefocust op het zien van gorilla's en chimpansees, kwam de ontmoeting met deze indrukwekkende vogels totaal onverwacht. Wat een dansende gratie! Sinds die tijd stond het zien van de trek van de gewone kraanvogel hoog op mijn verlanglijstje. Dan kun je natuurlijk voor 800 of 900 euro per persoon met een gerenommeerde reisorganisatie naar het Franse Lac du Der gaan, maar je kunt ook doe-het-zelven. Omdat dit meer in mijn aard ligt, laadde ik mijn honden, camera, lenzen en statief in de auto om af te reizen naar onze Oosterburen.

De laatste paar jaar verzamelen zich in Noordwest Duitsland in het voor- en najaar tienduizenden kraanvogels. Op hun trek vanuit Scandinavië en Rusland naar Extremadura in Spanje verblijven ze tijdelijk in de Duitse Mooren. De natuur hanteert geen vast tijdschema, dus het is altijd afwachten wanneer deze statige vogels, die volgens de Japanners geluk en een lang leven brengen, in Duitsland neer strijken. Je hebt dus wat geluk nodig. Vooral ook omdat kraanvogels niet alleen heel schuw zijn, maar ook erg slim. Ze foerageren het liefste veilig in het midden van de akkers zodat je ze van geen enkele kant kunt benaderen. En maak je net iets te veel geluid, dan is de vogel meteen gevlogen. Dus je hebt naast geluk, een grote dosis geduld nodig en goede verrekijkers en telelenzen.

Geluk

Maar soms heb je gewoon geluk en krijg je alles: goed weer, prachtige herfstkleuren, tientallen reeën, heerlijke chocoladebroodjes van de plaatselijke Konditorei en duizenden en nog eens duizenden kraanvogels. Ik hoopte het natuurlijk, en verwachtte het stiekem, maar toch kon ik het bijna niet geloven: de akkers stonden vol kraanvogels. In groepen van een paar honderd tot paar duizend. Ik hoorde hun getrompetter al voor ik de eerste vogel zag. Grijs en majestueus dansten ze op hun hoge poten en ranke nekken over de kale akkers. Uit duizenden kelen tegelijk klonk trompetgeschal. En toen iemand te hard met de autodeur sloeg, kwam de hele groep tegelijk in beweging. Ook dit was een indrukwekkend schouwspel: luid zingend sloegen ze hun enorme vleugels uit (een spanwijdte van 1,80 tot 2,20!) en vlogen weg in prachtige formaties. Om op een andere akker weer neer te strijken.

Dit had ik niet willen missen. Sterker nog: volgend jaar ga ik weer!