23 februari 2013

Ik ben gek op verzamelen: mijn huis ligt vol met schelpen, veren, stenen en dennenappels. En met aandenkens van al mijn reizen, al zijn dat vaak ook schelpen, stenen en veren trouwens. Misschien dat ik daarom zo van schrijven hou, dat is eigenlijk niets anders dan het verzamelen van mooie woorden. En het puzzelen ermee. Mooie woorden koester ik trouwens ook, ik schrijf ze op en bewaar ze in een doosje. Woorden als 'elfengevoel', 'spiegelwereld' en 'trollenbos'. Maar ook 'klateren' en 'sterrenregen'. Woorden die voor mij een magische klank hebben. Of die mij inspireren of een bijzondere herinnering oproepen.

Ik verzamel ook gedachten. Mooie inzichten, leuke weetjes, goede boekideeën. En daarvoor is wandelen met mijn honden erg goed. Nietzsche schreef al: 'Alle echt grote gedachten worden geboren tijdens het wandelen.' Oké, die honden verzin ik er zelf bij, ik vind wandelen met honden nu eenmaal veel gezelliger. En het heeft veel voordelen: door de honden haal ik dagelijks een paar keer een frisse neus en dankzij hen zoek ik mooie natuurgebieden op die mij inspireren. En waar ik geniet en prachtige dingen zie.

Bos geeft mijn rust en een verbinding met de aarde, maar ik hou ook erg van strand. Uit onderzoek blijkt dat kijken naar de zee de meest snelle en effectieve manier is om van stress af te komen. Dus verzamel ik zand en schelpen in glazen potten in mijn vensterbank. En in mijn hoofd bewaar ik het geluid van golven en de brekende branding.

Herinneringen

Maar het aller-, allerleukste vind ik mooie herinneringen verzamelen. Alles wat ik graag doe komt samen in het verzamelen van mooie herinneringen: schrijven, fotograferen, aandenkens bewaren. Als kind maakte ik plakboeken en nu, jaren later, zijn dat fotoboeken geworden. En notitieboekjes. Planken vol prachtige notitieboekjes krabbelde ik al vol. Met ideeën, herinneringen, gevoelens, gedachten van mijzelf en anderen. Met dingen die ik wil onthouden: kleuren, geuren en geluiden. Als schrijver en fotograaf heb ik nu eenmaal de onbedwingbare neiging details vast te leggen en te koesteren. En graag deel ik dat. Voortdurend zijn er dingen waar ik anderen op wil wijzen: waterdruppels, een regenboog, zonnestralen die speels door de bomen vallen, een mooie zonsopgang. Dus val ik mijn vrienden op facebook daar maar mee lastig door het plaatsen van teksten en foto's. Maar eigenlijk ik doe het meer voor mezelf dan voor hen. Ook dit valt onder het verzamelen van mooie herinneren en onvergetelijke momenten. Niet alleen het verzamelen is belangrijk, ook het vastleggen, koesteren en herbeleven. Voorpret en nagenieten zijn immers net zo belangrijk als het genieten zelf.

Zo voel ik vandaag ook de behoefte mijn fijne ochtend op het strand vast te leggen. Ik ben nog steeds koortstig en ziek, maar ik moet naar buiten. Om een frisse wind door mijn koortsige hoofd te laten waaien. Het zand onder mijn voeren te voelen knisperen, het ruisen van de zee te horen, de gejutte schelpen in mijn jaszak te voelen. En daar geniet ik van, dat zijn de momenten die ik verzamel. Daar kan ik er niet genoeg van hebben. Met volle teugen geniet ik ervan en bij het naar huis gaan voel ik al ongeduld, ik kan niet wachten tot de volgende keer. Daarom schrijf ik mijn naam in het zand. Dat betekent dat ik snel weer terug kom. Om te genieten en te verzamelen.