23 mei 2014

Op de boot naar Vlieland stond ik aan dek en keek naar de meeuwen. Schreeuwend en krijsend maakten ze salto’s en spectaculaire zweefduiken. Af en had ik het gevoel dat ze net zo geïnteresseerd waren in mij als ik in hen. Een meeuw kwam op ooghoogte voor me zweven. Vleugels stil, glijdend op de wind, met een indringende blik keek hij me aan. Zonder de meeuw met mijn ogen los te laten, reikte ik naar mijn camera. De meeuw bleef zweven, zo dichtbij dat ik dacht dat hij mijn camera zou raken. Eye to eye.

Dit mooie moment deed me denken aan de andere keren dat ik oog in oog stond met wilde dieren. Stuk voor stuk waren dit prachtige ontmoetingen die ik nooit zal vergeten. Jaren geleden deed ik mijn best een doodshoofdaapje te fotograferen. Plotseling zat het beweeglijke aapje stil en gefascineerd keek hij mijn kant op. Langzaam sloop hij dichterbij, tot tegen mijn camera aan. Hij zag zijn eigen reflectie in mijn lens en ging daar helemaal in op. En zo keken we naar elkaar. Ik aan de ene kant, hij aan de andere kant van mijn camera.

Nog maar kort geleden had ik een indrukwekkende ontmoeting met een vos. Al jaren stond het fotograferen van een vos hoog op mijn wensenlijstje. Met veel geduld lukte dit, maar er gebeurde meer. Terwijl ik op mijn buik in de stromende regen lag, kwam het jonge vrouwtje veel dichterbij dan ik ook had durven dromen. Wat een prachtige ogen! Geweldige foto’s maakte ik, maar het korte moment van werkelijk contact maakte deze ontmoeting pas echt onvergetelijk.

Een gevlekte dolfijn

Ook de vriendelijke en menselijke blik van de berggorilla’s in Uganda zal ik nooit vergeten. Een van de jonge mannetjes zat tegenover me en keek me aan. De zachtaardige glans in zijn intelligente amberkleurige ogen is niet te beschrijven: een intens gevoel van verbondenheid. Als je afstand houdt en open staat voor werkelijk contact gebeuren er soms prachtige dingen.

In de Stille Oceaan zwom ik met dolfijnen. Heel veel spinners raceten om het hardst en voerden acrobatische capriolen uit. Ik zwom en genoot. Ik voelde iemand op mijn schouder tikken en dacht dat het mijn zwemmaatje was, die me ergens op wilde wijzen. Ik draaide mijn gezicht en keek in de intelligente ogen van een Spotted Dolphin. Haar boodschap was helder: ‘Kijk naar mij, een bijzondere gevlekte dolfijn, tussen de honderden uitsloverige spinners.’ In een reflex maakte ik een foto, ik voelde intuïtief dat ik nooit woorden zou vinden voor dit magische moment. Daarna lachte ik hard van geluk en vergat even dat ik onder water was. Al hoestend moest ik naar boven voor lucht. Geduldig zwom de dolfijn met me mee. Zij wachtte tot ik uitgehoest was en daarna doken we samen de diepte in. Naar de dolfijnendroomtijd.