26 december 2014

Nu 2014 op z'n einde loopt, zie ik steeds vaker teksten als 'Don't look back, you are not going that way' voorbij komen. Niet terugkijken blijkt het devies. En eigenlijk ben ik het daar helemaal niet mee eens: terugkijken is vaak genieten en soms een wijze les.

Ik hou erg van leven in het hier en nu en van genieten van het moment. Toch droom ik vaak over alle plannen die ik heb en reizen die ik graag zou maken. Je hebt tenslotte een stipje aan de horizon nodig om af en toe te controleren of je in die enorme oceaan van het leven nog enigszins op koers bent. Ook terugkijken doe ik graag. Wat is er mooier dan geluksmomenten koesteren en herbeleven? Daarom blader ik vandaag, op één van de laatste dagen van het jaar, door mijn fotoboeken van 2014. En dat zijn er heel wat!

2014 was een geweldig reisjaar. Ondanks dat ik helemaal geen plannen had, reisde ik meer dan ooit. In Egypte zwom ik met dolfijnen, schildpadden en een dugong. Een westelijke wind blies me naar Bimini voor een onvergetelijke ontmoeting met gevlekte dolfijnen. Totaal onverwacht dook ik nogmaals onder in Egypte, dieper dan ik ooit gegaan ben. En alsof dat nog niet genoeg was, genoot ik zowel in het voorjaar als in het najaar van heerlijke weken aan zee. Prachtige zonsopkomsten en ondergangen op Vlieland, mijn toevluchtsoord in een hectisch leven.

Mijn reizen werden afgewisseld met maanden van keihard werken. Vergif, mijn nieuwe kinderboek verscheen en ik recenseerde 7 boeken voor Literair Nederland. In het kasteel waar ik werk opende de interactieve presentatie '1001 Bommen en granaten' waar ik jarenlang aan werkte. Ik bouwde mee aan een nieuw waterliniemuseum dat in 2015 opent. En daar tussen door ik voltooide een HBO-opleiding Journalistiek.

Vaak trok ik erop uit met mijn honden en mijn camera. Dit jaar kon ik heel veel mooie dingen aanvinken op mijn wensenlijstje: ik fotografeerde een vos, zag een zeepaardje (en een crocodile fish al stond die niet op mijn lijstje!), ik verkende de Oostvaardersplassen en vergaapte me aan het magische blauw van Bimini. Ik maakte plannen voor 2015; boven aan mijn wensenlijst staat walvissen horen zingen.

Dit alles legde ik vast in foto's en in blogs. Mijn blogs werden meer gelezen dan ooit. Vooral op Twitter werden zij goed opgepakt zowel bij de favorieten als in retweets. Ik opende een Instagram-account en ontmoette daar veel nieuwe mensen die mijn passie voor reizen, ontdekken en fotograferen delen. Met hen wisselde ik reiservaringen uit en met één van hen maakte ik zelfs nieuwe reisplannen. Heel inspirerend, maar met als groot nadeel dat mijn bucketlist alleen maar langer wordt.

Zonsopkomsten

Natuurlijk bracht 2014 niet enkel zonsopkomsten en zonsondergangen. Veel liep mis of op zijn minst anders dan gepland. Zekerheden verdwenen en wankelen nog steeds. Voor het derde jaar op rij hangt mijn baan aan een zijden draadje. Maar ook onzekerheid went. Het blijkt moeilijker dan ooit om mijn boeken uitgegeven te krijgen en dat leverde een paar pijnlijke ervaringen op. Er waren confronterende momenten met onverwachte problemen en veel gedoe. Maar ook met ongeneeslijke ziekten. Het was een jaar van afscheid nemen. Van dromen (maar wat er voor in de plaats kwam was vaak nog beter en mooier dan gedroomd!), van mensen, van huisdieren.

Ik was verbijsterd over de snelheid waarmee kanker een einde maakte aan het leven van mijn speurtrainer. De ene maand zaten we nog samen op Henks bankje. De volgende maand kwam, veel te jong, veel te snel en zo onverwacht, zijn overlijdensbericht. Het allermoeilijkste afscheid was van één van de honden, ook veel te jong en veel te onverwacht, stierf de teckel. Zo'n klein hondje, zo'n groot gemis.

Sinds facebook is 'ontvrienden' een heus woord. Heel bewust verbrak ik het contact met een aantal mensen. Dat was niet altijd makkelijk, maar het gaf ook ruimte. Ruimte voor nieuwe ontmoetingen, voor positieve energie en nieuwe inspiratie. ‘Be grateful for the people who walk into your life and make it better. But also be thankful for the freedom to walk away from those who don’t’ stuurde een vriendin me als tekst op een kaart. En zo is het maar net.

Heel 2014 had ik flink wat tegenwind te verduren. En die tegenwind zwol op sommige momenten aan tot een flinke storm. Maar ik ontdekte dat ik ook in het oog van een orkaan gelukkig kan zijn en kan genieten van de meest simpele dingen. En ook al blaast deze orkaan me nog steeds alle kanten op, toch weet ik het zeker: 2014 was een mooi jaar. Het lijkt wel of ik elk jaar intenser beleef en nog meer kan genieten.
Nu kijk ik uit naar 2015 en schrijf al mijn plannen en dromen in mijn glinsterende zeemeerminnen-agenda.