Zonsopkomsten en zonsondergangen, ik kan er niet genoeg zien. Als ik naar mijn werk rijd, zet ik dikwijls de auto aan de kant van de weg om de prachtige kleuren van de lucht vast te leggen. Telkens als ik een prachtige zonsopkomst zie ben ik erg gelukkig. Net bij als zonsondergangen en bij spectaculaire wolkenluchten trouwens. Of als ik het zonlicht in het water zie weerkaatsen. Er is maar weinig voor nodig om gelukkig te zijn.
Een zonsopkomst aan zee is voor mij het mooiste dat er is. Rond zessen beklim ik het duin om op het strand te wachten tot de zon opkomt. Eerst verschijnt een oranje gloed achter het duin, die ik 'de punt' noem. Even later verschijnen de eerste groepen meeuwen, klaar voor een nieuwe dag. Een heel klein rood puntje aan de horizon verraadt dat de zon nu echt onderweg is. Terwijl Vlinder wat scholeksters opjaagt en Brontë braaf meeloopt, tuur ik het uitgestrekte strand af. Hoe kan het dat ik de enige ben die voor dit schouwspel is opgestaan?
Ik loop de eindeloze zonsopkomst tegemoet. Kilometers lang; ik verlies zelfs de zool van mijn bergschoen. En als de zon helemaal aan de hemel staat, gaan we terug naar ons huisje, ontbijten.
