30 september 2016

Tijdens mijn eerste duik rond Big Brother raak ik voor het eerst tijdens mijn duikcarriere in problemen. Vooraf ben ik gewaarschuwd voor de sterke stroming. Het is belangrijk zo snel mogelijk te dalen, zegt de gids. Ik laat me achterwaarts uit de zodiac vallen en daal soepel af. Op zo'n 30 meter diepte zie ik de rest van mijn groep. Ik zwem naar ze toe, maar ze gaan er in volle vaart vandoor. Ik zwem zo hard als ik kan, maar vooruit komen doe ik niet. Ik kan ze niet bijhouden en zie het groepje duikers kleiner en kleiner worden. Alleen S. zwemt nog voor me. Ik zie dat hij in paniek is. Ook hij kan de groep niet bijhouden. Hij toetert en zwaait met zijn shaker. Niemand kijkt om. Ik zie hem verwoed zwemmen en niet vooruit komen. Zelf blijf ik ondanks mijn zwembewegingen ook op dezelfde plaats hangen.

De duikers zijn weg, verdwenen in de blauwe diepte. Ik zie S. zijn SMB pakken. Ik kijk om me heen en vraag me af wat ik nu het beste kan doen: een poging doen de groep te vinden, die mannen zullen toch wel eens omkijken en wachten? Of net als S. mijn duik afbreken? Dan word ik getroffen door de schoonheid van het rif. Terwijl S. zijn SMB omhoog stuurt en er in paniek achter aan zwemt, besluit ik een safety stop te doen. Ik zwem rustig omhoog tot 5 meter en maak onder weg wat foto's. Dan komt er een prachtige Oceanic White Tip Shark aan. Ik zwem een stukje met hem mee en maak foto's. Vanuit mijn ooghoeken hou ik S. in de gaten. Na drie minuten is mijn safety stop voorbij en de haai zwemt een laatste ronde om me heen. Wat een mooi moment: het is slechts hij, een prachtige haai, en ik. Ik laat mijn SMB omhoog en zwem naar de oppervlakte. De golven zijn enorm. Ik tuur de zee af. Ik weet dat S. in de buurt moet zijn. Het duurt een paar minuten voordat ik hem zie. Ik zwaai en probeer zijn aandacht te trekken. In zijn paniek ziet hij me niet. Als hij uiteindelijk op mijn gezwaai reageert, zwemmen we naar elkaar toe. Een bijzonder gesprek ontstaat. 

Een bijzonder gesprek

Hij: I am so happy to see you. I lost the group and was all alone. 
Ik: I saw you all the time. 
Hij: We are so screwed. We are in the Big Blue. Lost! 
Ik: No, we are not. Look there is the island. We can swim to the Big Brother. 
Hij: There are sharks cruising around us. 
Ik: So? We are here to dive with them. What is the difference? 
Hij: We are in big trouble. Lost in the blue, surrounded by sharks. 
Ik: We are not lost. We can swim to the island. 
Hij: I can't swim. I lost my weightbelt. 
Ik: So it's easier for you to swim now. 
Hij: My fins are entangled in my SMB line. 
Ik: I will free you. Just wait. So let's swim to the island now. 
Hij: I am bleeding. What if the sharks come? 
Ik: That would be great. I would take many great sharkpics then! 
Hij <echt in paniek nu> What should we do now? 
Ik: Do what I tell you. Inflate your BCD and swim to Big Brother. 
Hij: The waves are to high and the current is too strong. 
Ik: Stop being a baby now and swim. 

We zwemmen een stuk in de richting van de rots.

Ik: Wait! 
Hij: What? 
Ik: A zodiac! 
Hij: We are saved! We are saved! We are not gonna die! 
Ik: Die? I had no intention what so ever to die here?! 

De zodiac hijst ons aan boord en we worden netjes naar My Jessica gebracht. Daar wordt S. snee in zijn vinger onder massale aandacht verbonden. Ik kijk verbaasd toe; een sneetje van niets wordt bewonderd alsof het een haaienbeet is. Deze hele duik was een bijzondere ervaring. S. en ik waren aan de verkeerde kant van de stroming terecht gekomen. Daarom kwamen wij niet vooruit en de rest van de groep wel. Meestal duik ik met Egyptische vrienden. Allemaal divemasters en instructeurs. Ik ben altijd minst ervaren duiker en dat geeft mij de rust te fotograferen. Ik hoef nooit zo op mijn buddy te letten. Dit was mijn eerste risicovolle situatie onder water. En juist nu was ik alleen met iemand die bang is voor haaien.

S. laat me zijn vinger zien. Ik kijk naar het enorme verband en houd wijs mijn mond. 'I can't dive for now,' zegt hij. Ik vraag verbaasd waarom niet. Vanwege de haaien, antwoordt hij. Als ik zeg dat er heel wat meer bloed nodig is om haaien te lokken, kijkt hij mij achterdochtig aan. 'I don't trust that look on your face. You told me yesterday you work in a medieval castle. I'll bet you know everything about torture. Don't involve me in any of your ideas to attract more sharks.' Ik moet even lachen om zijn redenering: ik vertel veel spannende verhalen in het kasteel, maar geen gaat er over marteling. Een van de andere mannen hoort ons gesprek en zegt, 'And you still wonder why we all are a bit afraid of you?'