21 december 2016

‘Queeste’ is zo’n mooi oud woord. Het doet me denken aan de tijd van Koning Arthur, aan de ridders van de Ronde Tafel en hun queestes. Zelf ga ik graag op expeditie in de natuur, maar sinds ik een heuse ‘travelblogger’ ben, horen daar ook queestes bij.

Een queeste is een zoektocht en soms een levenstaak. Parcifal zocht naar de Heilige Graal, Odysseus maakte zijn omzwervingen op weg naar huis. Voor mij staat een queeste gelijk aan een avontuurlijke reis vol hindernissen en onverwachte helpers. Ook reisbloggers leggen zichzelf een queeste op. Zij gaan namelijk met een doel op reis. Zij geven zichzelf een opdracht, een taak of een uitdaging. Voor het schrijven over reizen is het altijd beter als een missie de reis definieert. Zo’n queeste kan heel verschillend zijn. Een een pelgrimstocht naar Virginia Woolf’s Bloomsbury. Op zoek naar het Rouen van Marcel Proust. Khao soi koken in Chiang Mai. Reizen in de voetsporen van Alexine Tinne. Alle Nederlandse hunebedden opsporen. Zoeken naar draken in Venetië. Het is de bedoeling dat je queeste leidt naar betekenisvolle ontdekkingen op je pad. Zo’n zoektocht is het kloppende hart van een goed verhaal. Kijk maar naar de boeken van Tolkien of dichter bij huis, naar Tonke Dragt. ‘Brief voor de koning’, met de queeste van Tiuri wordt nog steeds gelezen en is inmiddels zelfs verfilmd. 

Dwalen

Maar naast mijn queeste neem ik op reis ook de tijd om heerlijk te verdwalen. Door te dwalen omzeil je niet alleen alle drukte, het scherpt ook je zintuigen voor nieuwe waarnemingen en inzichten. Pas dan krijg je oog voor details. En het leuke is, je voelt je dan ook echt een ontdekkingsreiziger. En geloof me, dat dwalen kan zelfs in je eigen stad. Overal is iets nieuws te ontdekken. Tijdens deze dwaaltochten schrijf ik. Gewoon in een notitieboekje. Soms zijn het vluchtige observaties, een geur die ik waarneem, een kleur of een gevoel dat ik vast wil houden. Schrijven met een pen geeft zoveel meer inspiratie dan zitten met je laptop. Het geeft tijd om na te denken, om de ervaring te verwerken, om mooie woorden te kiezen. Vluchtige ideeën krijgen ineens vorm. Bovendien kun je in je notitieboekje kleinigheden bewaren. Een veertje dat je vond. Of een toegangskaartje van dat prachtige museum.

Schrijvers weten dat een goed verhaal een begin, midden en einde heeft. Bij reizen ligt dat anders. Reizen zijn niet lineair. Je kunt zelfs met een queeste op pad gaan, een voorgenomen route hebben en uiteindelijk toch verdwalen. Dat is reizen, het overwinnen van obstakels en het volgen van kansen en mogelijkheden. En wanneer is je reis dan voorbij? Als je uit het vliegtuig stapt? Als je al je foto’s verwerkt heb of je laatste blog hebt geschreven? Als je op een nieuwe reis gaat misschien? Volgens mij is een reis nooit ten einde. De herinneringen zijn blijvend. Ook een queeste is nooit ten einde. Altijd blijf je zoeken naar draken. En altijd komen er nieuwe queestes op je pad. Er is maar een probleem: met al deze queestes erbij, wordt mijn bucket list alleen maar langer.